Το άγγιγμα ξεκινάει ήδη από την εμβρυακή περίοδο της ζωής μας,καθώς με κάθε κίνηση που κάνει η έγκυος,το έμβρυο δέχεται ένα απαλό μασάζ από τα τοιχώματα της μήτρας και το αμνυακό υγρό. Ίσως να είναι αυτή η πρώτη δυνατή ενθύμηση μακαριότητας που κάνει την σωματική επαφή και το άγγιγμα να έχουν τόσο μεγάλη θεραπευτική δύναμη, μιας και αγγίζει τον πυρήνα της ίδιας μας της ύπαρξης.
Μετά την γέννηση, η σωματική επαφή με την μητέρα μας είναι αυτή που βοηθάει στην ανάπτυξη του νευρικού μας συστήματος και αποτελεί την πρωταρχική πηγή συναισθηματικής τροφής. Όσα περισσότερα χάδια δεχόμαστε αυτή την σημαντική στιγμή της ζωής μας,τόσο πιό πολύ αναπτύσσεται η αίσθηση της αφής και αποκτούμε καλύτερη εικόνα για τον εαυτό μας.
Όταν ως ενήλικες νιώθουμε άσχημα, ένα καθησυχαστικό άγγιγμα, μιά αγγαλιά μπορούν να σταθούν αρκετά γιά να μας ηρεμήσουν. Καθώς μεγαλώνουμε, μαθαίνουμε τον κόσμο μέσα από τα μάτια μας και τον γνωρίζουμε με τον νου. Έτσι η αίσθηση της αφής συνήθως χάνεται διότι κυρίως συνδέεται με τις κοινωνικές προκαταλήψεις.
Το θαύμα του αγγίγματος μιας θεραπευτικής Μάλαξης έρχεται να μας αφυπνίσει αυτή την αίσθηση της αφής και να μας απελευθερώσει από τα δεσμά του νού.